Zehir
Çocukken haftalar bana asırdı;
Derken saat oldu, derken saniye…
İlk düşünce beni yokluk ısırdı:
Sonum yokluk olsa bu varlık niye?
Yokluk, sen de yoksun, bir var bir yoksun!
İnsanoğlu kendi varından yoksun…
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki, hayat özü faniye…
N.F.Kısakürek
Reklamlar
Mayıs 27, 2008 6:39 pm
ay çok gsell bi şiir
Ağustos 25, 2008 10:32 am
şiir güzel ama resme bak biraz çok şey anlarsınızyaaaa 😀
Ekim 6, 2009 2:04 pm
yokluk işte bir var bir yok….